Even voorstellen - Lisa Ozemoya

Deze maand zetten wij een auteur in de spotlights. Deze keer is Lisa Ozemoya onze auteur voor de maand februari. Haar thrillerdebuut ‘Dood spoor’ verschijnt in 2025.

Wil je meer van deze schrijfster weten? Lees dan verder...

Wie is Lisa?

Lisa kan je best omschrijven als een actieve onrustige ziel die steeds op zoek is naar een nieuwe uitdaging. Ik heb gekozen om te schrijven onder een pseudoniem - Lisa Ozemoya is een fusionnaam van mijn twee dochters - vanwege mijn andere beroep, ik ben namelijk ook chirurge. Al van jongs af aan ben ik verzot op boeken. Als tiener volgde ik Hugo Claus naar elke lezing die hij gaf, ik kon maar niet genoeg krijgen van de speciale sfeer die hij zo mooi wist te creëren in zijn verhalen en gedichten. Die donkere, eenvoudige en toch ruige kant van het leven waar ik zo van hou vind ik ook terug in Scandinavische thrillers en Britse moordseries, met name de verhalen die zich afspelen in afgelegen dorpjes of op het stille platteland bieden me een rust door de eenvoud die ze uitstralen.

Schrijf je al lang en hoe is het ontstaan?

De nood om verhalen te schrijven is er altijd al geweest. Als tiener schreef ik gedichten, verhalen en zelfs flarden van boeken. Degene op papier bewaar ik nog steeds onderaan in een houten kist. Schrijven is niet iets wat ik heb “besloten” te doen, het sluimerde altijd al in me, de drang om woorden te vormen en verhalen te vertellen. Het gaf en geeft me nog steeds een kans werelden te creëren waarin ik zelf verdwaal en hopelijk anderen ook kan laten verdwalen. Voor mij is schrijven een manier om naast de precisie en structuur die mijn job vereist, ook mijn fantasie en gevoel voor het onverwachte tot uitdrukking te brengen.

Hoe kwam je op het idee van je boek?

Het idee voor dit boek is over meerdere jaren gegroeid. Van een idee kwam een zin, een lege bladzijde raakte gevuld, op een hoofdstuk volgde een tweede en voor ik het wist liet dit verhaal me niet meer los. Ik bleef verder schrijven aan dit spannende verhaal vol misverstanden tot de personages steeds meer tot leven kwamen en de omgeving die ik had gecreëerd bijna als thuiskomen voelde. Schrijven voelt voor mij als een verslaving. Er was een fase tijdens het schrijven van dit boek waar ik elke vrije seconde in het verhaal doorbracht, ik zat er te ploeteren, te schrappen, tot op een gegeven moment alle puzzelstukjes samenvielen en de plottwist ontstond precies zoals ik het voor ogen had. De chaos die voorafgaat aan het bereiken van die orde is waarschijnlijk niet alleen voor mij maar voor alle auteurs zeer meeslepend.

Waar gaat het verhaal over?

Het verhaal speelt zich af in een Vlaams dorp in de jaren tachtig. Sinds de plotse dood van haar ouders probeert Anna haar leven langzaamaan terug op de rails te krijgen. Het lukt haar om de afgelegen hoeve waar ze samen met haar jongere broer Steve woont en die al generaties lang in handen van de familie is te kunnen behouden en eindelijk lijkt het leven haar weer toe te lachen.  Ze overweegt zelfs met haar geheime liefde Jules aan kinderen te beginnen. Tot op een zwoele zomeravond het noodlot toeslaat. Haar jonge broer wordt het slachtoffer van vluchtmisdrijf en Jules is sindsdien nergens meer te bespeuren. Als de politie vervolgens voor haar deur staat met vragen over een vermiste vrouw dreigt heel haar wereld in te storten. Vastbesloten om antwoorden te vinden begint ze een zoektocht die haar steeds dieper en dieper het duister in trekt. Mondjesmaat komt ze erachter dat het dorp waar ze zo gelukkig was een verschrikkelijk geheim blijkt te hebben en dat het achterhalen van de waarheid alles kan vernietigen wat ze ooit heeft lief gehad.

Hoe kom je aan je personages?

De inspiratie daarvoor komt uit mijn fascinatie voor mensen. Ik ben altijd geboeid geweest door de manier hoe iemand zich gedraagt of reageert in verschillende situaties. In mijn werk kom ik dagelijks in contact met een bonte mengelmoes van karakters zodat ik over de jaren heen veel kennis heb kunnen opbouwen over menselijke interacties, emoties en drijfveren. Die verworven inzichten neem ik mee in mijn verhalen; ze helpen me om levensechte, gelaagde personages te creëren. Eerlijkheidshalve moet ik eraan toevoegen dat ik ook persoonlijke elementen verwerkt heb in sommigen van mijn personages. Zo hebben mijn grootouders, die helaas niet meer bij ons zijn, hun weg gevonden in mijn boek. Ze waren stuk voor stuk voorbeelden van degelijke authenticiteit, een eigenschap die steeds moeilijker te vinden is maar die ik zeker aan de personages in het verhaal wou meegeven.

Gaat het schrijven je makkelijk af?

Nee, de woorden vloeien, in tegenstelling tot de ideeën, niet zomaar uit mijn pen. Elke zin, elke pagina, het kost mij veel inspanning. Ik ben in sé een perfectionist en bijgevolg streng voor mezelf. Schrijven is voor mij een enorme uitdaging, maar juist dat maakt het zo waardevol.

Heb je schrijftips?

Stel hoge eisen aan jezelf. Blijf corrigeren, herschrijven en schaven totdat je het gevoel hebt dat het echt goed is – wees niet te snel tevreden. Soms helpt het ook om je manuscript een paar maanden te laten rusten, zodat je er daarna met een frisse blik naar kunt kijken. Daarnaast is het belangrijk om je eigen stijl te vinden, een manier van schrijven die helemaal bij je past en waar je je in kunt verliezen. Wanneer je een sfeer of stijl hebt waarin je je thuis voelt, wordt het makkelijker om helemaal op te gaan in het verhaal dat je schrijft. En een laatste tip: diep ook zeker de personages voldoende uit. Een sterk hoofdpersoon kan je boek volledig dragen.

Wat zijn je toekomstplannen?

Er borrelen nog zoveel mysterieuze dorpen en geheimzinnige plotwendingen in mijn hoofd en elk van die ideeën wil ik graag de kans geven zijn weg naar buiten te vinden. Mijn doel is om lezers steeds opnieuw te intrigeren, de weg te wijzen naar spannende en ongekende plaatsen waar ze pure mensen leren kennen. Te beginnen met dit debuut!