Ingrid Leungen — “Stille Nacht”

Vandaag presenteren we het tweede kerstverhaal uit de Kabook Kerstspecial 2025,  geschreven door Ingrid Leungen.

Ingrid viel dit jaar al op met haar sterke pen: ze werd finaliste in onze Cozy WinterCrime Schrijfwedstrijd, en in 2026 verschijnt haar Kabook-debuut. Met haar empathische vertelstem weet ze menselijke emoties voelbaar te maken; precies wat deze kersteditie nodig heeft.

✨ Over Ingrid Leungen

Ingrid Leungen schrijft sinds 2021 korte verhalen en romans. Ze is finaliste van de Kabook Cozy WinterCrime Schrijfwedstrijd, en dankzij haar overtuigende stijl verschijnt in 2026 haar eerste boek bij Kabook Media.

Ingrid is moeder van drie kinderen, woont in een levendig gezin met dieren en vindt haar rust in schrijven, het moment waarop haar fantasie de ruimte krijgt. Ze haalt inspiratie uit het dagelijks leven: gesprekken, emoties, ontmoetingen en innerlijke strijd. Haar verhalen draaien om veerkracht, kracht en hoop. Warm, toegankelijk en oprecht... dat is Ingrid.

💫 Kerstspecial — Dag 2

In “Stille Nacht” vertelt Ingrid een intens, hoopvol kerstverhaal over loslaten, moed en het vinden van innerlijke vrijheid. Het is een verhaal dat onder je huid kruipt, en precies laat zien waar kerst voor staat: opnieuw kunnen beginnen.

👉 Lees hieronder het kerstverhaal van Ingrid Leungen:

STILLE NACHT

Ingrid Leungen

De koffer rolt zwaar achter haar aan, alsof hij haar er bij elke stap aan herinnert hoe groot de beslissing is die ze genomen heeft. De wieltjes ratelen onhandig over de ongelijke stoeptegels. Daniek heeft hem te snel ingepakt, haastig, met trillende vingers en natte ogen. Geen tijd om zorgvuldig te kiezen, geen tijd om terug te kijken. Alleen meenemen wat past. De rest, haar verleden, haar huwelijk, haar zogenaamde veilige huis laat ze achter zich.

Op de vlucht voor de man met wie ze haar leven deelde. Voor zijn drank, zijn drift, zijn handen die eerst liefkoosden, maar later alleen nog vernederden en pijn deden. Ze heeft te lang gedacht dat hij zou veranderen, dat hij diep vanbinnen de man bleef die haar ooit voor zich won. Maar elke fles maakte hem kouder, harder. Iedere belofte die hij brak, was een steen die hij boven op haar hart legde. Vanavond besloot ze dat het genoeg is.

Michael zou haar helpen. Michael, met wie ze al maanden in het geheim afspreekt. Een gevaarlijk geheim, maar tegelijk haar enige lichtpuntje. Ze ontmoetten elkaar toevallig, en toch leek het alsof het voorbestemd was. Hij luisterde, gaf haar warmte en de belofte van een nieuw begin. Ze spraken af. Hij zou zijn vrouw verlaten, zij zou haar man achterlaten. Vanavond, kerstavond, zou hun vlucht beginnen.

De winkelstraat achter haar baadt in het licht. Kerstversiering slingert zich als gouden linten langs de gevels, kerstbomen staan voor etalages te fonkelen. Muziek klinkt zwak uit een openstaande cafédeur verderop. Muziek vermengd met gelach. Voor anderen is het een avond van samenzijn, van warmte. Voor Daniek is het een avond van kou en verdriet.

De lucht is scherp en vochtig, de sneeuw knarst onder haar schoenen. Haar adem komt in witte wolkjes uit haar mond. Ze wrijft haar handen langs elkaar, maar het helpt nauwelijks. Ze wacht bij de bushalte.

Michael is te laat.

Ze tuurt naar de weg, elke paar seconden hopend dat de koplampen die in de verte verschijnen van hem zijn. Maar steeds rijdt er een onbekende voorbij, zonder te stoppen. Haar hart slaat telkens een slag over tot het weer terugvalt in wanhoop.

Hij zou er zijn. Dat had hij had beloofd. Hij had zelfs gezegd dat hij deze kans niet kon laten lopen, dat hij zijn leven met haar wilde opbouwen in zijn vakantiehuis in Frankrijk. Ze had het voor zich gezien: een terras met uitzicht op de heuvels, samen ontbijten in de zon, eindelijk rust.

Maar wat als hij zich bedacht heeft?

De onzekerheid knijpt haar keel dicht. Ze wil niet terug, kan niet terug. Achter haar wacht alleen de dronkenschap, de woede, de angst. Ze ziet zichzelf al terug door de voordeur stappen, haar man in de kamer, het glas in zijn hand. Hij zou vragen waar ze was, ze zou niet overtuigd kunnen liegen en door de mand vallen, en dan… Daniek huivert. Teruggaan is geen optie.

Vooruit is de enige weg. Maar waar blijft Michael?

De kerkklokken slaan in de verte. Het geluid van de nachtmis door de koude lucht, donker en plechtig. Het is middernacht. Ze had hem een half uur geleden al verwacht.

Ze kijkt naar haar telefoon. Geen bericht. Geen gemiste oproep. Het scherm blijft leeg. Ze durft hem niet zelf te bellen. Wat als hij niet opneemt? Wat als hij toch heeft gekozen voor zijn gezin, zijn kinderen, zijn vrouw? Dan zou ze smeken, huilen, en zichzelf voor schut zetten. Nee. Ze moet wachten. Vertrouwen hebben dat hij haar komt halen. Hij móet komen.

Terwijl ze daar staat denkt ze terug aan de eerste ontmoeting met Michael.

Het was laat in de middag toen Daniek het bos in vluchtte, weg van de bedrukkende sfeer thuis. De geur van nat blad hing zwaar in de lucht. Bij een open plek bleef ze staan, probeerde haar ademhaling te kalmeren.

Takjes kraakten achter haar. Een man verscheen tussen de bomen, handen in zijn jaszakken, blik vriendelijk.

‘Sorry, ik wilde je niet laten schrikken,’ zei hij.

Ze knikte, aarzelend.

‘Het is rustig hier,’ vervolgde hij. ‘De enige plek waar ik echt kan ademen.’

Ze glimlachte zwak. ‘Dat herken ik.’

En zo begonnen ze te praten. Eerst over het bos, daarna over meer. Onverwacht in dit korte gesprek, midden in het bos, ontstond iets kleins maar onomkeerbaars. De eerste vonk van wat hun levens zou veranderen.

Waar blijf hij?

De sneeuw valt harder, dikke vlokken die in haar haren blijven hangen en langs haar wangen smelten. Ze voelt zich kwetsbaar, alsof iedereen haar aankijkt en weet waarom ze daar staat. Ze trekt haar sjaal hoger, drukt haar koffer dichter tegen zich aan.

Een groepje jongeren loopt langs, lachend en zingend. Ze kijken even naar haar, maar lopen dan verder. Toch voelt Daniek zich betrapt, alsof haar geheim als een schaduw om haar heen hangt.

Ze denkt aan haar man. Zou hij al hebben gemerkt dat ze weg is? Zou hij door het huis dolen, roepend, zoekend? Of ligt hij dronken op de bank, niet eens beseffend dat ze er niet meer is? Morgen, als hij wakker wordt, zal hij ontdekken dat ze weg is. Dan barst de woede los. Dan zal hij haar gaan zoeken. Tegen die tijd moet ze ver weg zijn. In de auto met Michael, de grens over, een nieuw begin tegemoet.

Ze kijkt opnieuw naar haar telefoon. Nog steeds niets. Haar vingers tintelen van de kou en ze rilt over haar hele lijf.

De klokken slaan nog een keer. Het is laat. Te laat. Haar hart bonst.

Ze kan hier niet eeuwig blijven staan. Ergens voelt ze dat hij niet meer komt. De pijn van dat besef is scherp, snijdt door haar heen. Had ze werkelijk gedacht dat hij zijn vrouw zou verlaten? Dat hij alles zou opgeven voor haar? Ze wil schreeuwen, huilen.

Ze kan terug, maar dat betekent haar eigen gevangenis opnieuw betreden. Ze kan wachten, maar de nacht wordt kouder en stiller. Of ze kan zelf een stap zetten, zonder Michael, zonder iemand.

Voor het eerst in lange tijd voelt ze een vonk van iets dat lijkt op kracht. Misschien heeft ze hem niet nodig. Misschien kan ze het zelf. Frankrijk, vrijheid, een nieuw begin. Waarom zou dat alleen kunnen met hem?

Haar voeten voelen zwaar, alsof de sneeuw zich tegen haar verzet, maar ze dwingt zichzelf tot die eerste stap. De kou trekt als messen door haar benen, haar vingers zijn gevoelloos, haar lichaam stijf. Toch blijft ze bewegen. Iedere pas is een keuze, een weigering om terug te keren naar de duisternis waaruit ze kwam. Teruggaan is verraad aan zichzelf. Vooruit is alles wat telt.

De sneeuw valt dikker, bedekt de afdrukken van haar schoenen alsof ze nooit bestaan hebben.

Michael flitst door haar gedachten. Zijn beloften, zijn warmte, de toekomst die hij haar voorhield. Misschien zal ze hem ooit nog zien, misschien ook niet. Maar voor het eerst beseft ze dat haar toekomst niet in zijn handen ligt. Dit pad is van haar, en van haar alleen. Ze heeft hem niet nodig om vrij te zijn.

En terwijl ze verder loopt voelt ze zekerder dan ooit tevoren. Een gloed die sterker is dan angst. Het is kracht. Voor het eerst die avond voelt ze geen kou meer. Alleen de zekerheid dat ze leeft en haar geluk zelf in haar handen heeft. En dat niemand haar die ooit nog zal afnemen.

🎄 Over de Kabook Kerstspecial 2025

Van 15 t/m 21 december publiceren we elke dag een nieuw, exclusief kerstverhaal van één van onze Kabook-auteurs. Op 22 december verschijnt de complete kerstbundel als kerstcadeau voor al onze lezers.

👉 Gisteren: kerstverhaal van Sabine Zwaan
👉 Morgen: kerstverhaal van Lilly Zomers